Naar Ruteng

De dames hebben weer een buitenkansje. Bona  brengt om 7 uur zijn klanten naar het vliegveld. De dame van het gezelschap kon de bochtige wegen niet aan en nu rijdt hij zonder klanten verder naar Labuan Bajo, dus kunnen wij tegen gereduceerd tarief carpoolen naar Ruteng. Inclusief een uitje naar de Arak distilleerderij , wat fotostops en een lunch in Borong.
We brengen de dag door in luxe. Achter in de auto staan 2 flesjes  water voor ons klaar, bagage in de achterbak, chauffeur aan het stuur en de dames kronkelen over de echt vreselijk bochtige weg door het prachtige, groene, bergachtige  landschap van Flores. Uit de boxen komt  toepasselijke muziek van eigen bodem. Iemand bezingt in de diverse dialecten van Flores het mooie eiland.
Het Arak proeven is niet echt aan ons besteed. De rondleiding  is leuk, maar een paar druppels van die palmwijn zijn genoeg om een gat in je slokdarm te branden. Dus nee dank je, we willen geen flesje kopen.
Langzaamaan zien we steeds meer rijstvelden liggen in de diepte.
Tijdens de lunch in Borong zien we wat groepjes toeristen met chauffeur, die elkaar allemaal elke dag tegenkomen in de door de chauffeurs uitgezochte wegrestaurants en hotels. Het is werkelijk een hele business.
Grote grauwe wolkenvelden hebben  de  mooie blauwe lucht inmiddels verdreven.
Onze fotostop bij het Ranamese kratermeer is een all time dieptepunt. Het meer ligt er prachtig bij, maar we zien hem van achter een hoge muur vol graffiti, waar de lucht je doet denken aan een steegje naast een kroeg en de grond bezaaid is met afval.  De mens is een verderfelijk wezen. Waarom die muur? Omdat er vroeger veel mensen het ravijn in reden. Maar dan hoeft hij toch geen tweeëneenhalve meter hoog te zijn?
Bona krijgt haast, aan de weg vlak voor Ruteng is men met een mega project bezig. De weg is afgesloten en om drie uur zal hij open gaan. Hij weet niet voor hoelang. Als we om tien over drie bij het staartje van de file aankomen zit er nog geen beweging in, maar dat veranderd snel, hoewel het oplossen van de file wel een tijdje duurt.   Als koek en sopie vermomde brommers hebben gezorgd voor het inwendige van de wachtende mens. Er is overal handel, je moet het alleen willen zien.
We zien het zware werk, voor sommigen letterlijk op de rand van de afgrond,  als we langsrijden.
In Ruteng heeft het kennelijk geregend en wij pakken er een paar druppels  van  mee.
Bona zet ons niet af bij het klooster waar we willen overnachten, maar bij het FX72 hotel, vroeger ook een klooster geweest en een stuk goedkoper. De kamer ziet er goed uit en we zitten midden tussen de rijstpaddies, dus we blijven. We zullen alleen het gezang van het nonnenkoor  morgenvroeg missen.


https://www.dropbox.com/sh/8hamp4efqnmz9mi/AAA0_kT5PspnatH4OWb10heia?dl=0