28 november De cenotes van Cuzama

Trip l of 1 1/2 uur tot Cuzama. De bus stopt als er iemand in of uit wil. Er zijn haltes en er is wat voor te zeggen om je daaraan de houden, maar ja. En als we in 1 dorpje 2 rondjes om de kerk maken, snap je wel dat we er niet in een uurtje zijn.
Brommertjes met bak ervoor staan klaar bij de halte , kwartiertje tot het volgende vervoermiddel. Een karretje op smalspoor, voorgetrokken door een paardje. Door bosachtig terrein . Een ander karretje verspert ons de weg. wat nu? Eruit, het paardje wordt aan een boom qebonden. De eerste grot is bereikt. Een gat in de grond waar een trap uitsteekt. De ontzettend lief lachende maya jongen die het paardje ment zegt iets over de rugzakken wat ik dan niet begrijp. We hadden ze dus beter boven kunnen laten .
Irene gaat als eerste de diepte in via de supersteile ladder en dan nog een, tot aan een piepklein platform waar we net met z'n tweeen en kunnen staan. We zouden erin mogen, maar hoe kleed je je om zonder er voortijdig in te kukelen. Dus dat genoegen bewaren voor later . Wij gaan ons te buiten met de camera's, ernstig gestoord door een enorme lamp. Over de resultaten schrijf ik dus niet.
Een klein wandelingetje en we zijn bij grot 2 , daar een goede trap naar de fel verlichte diepte en plas waarin we ook niet gaan zwemmen. Het jongetje knijpt zich al in de handen. Dat wordt een lekker kort rondje. Sorry knul, die tijd halen we in grot 3 wel in.
Maar eerst mogen we weer in het karretje.
Een stukje terug . Keren niet mogelijk, dan scharen we toch gewoon de rugleuningen naar de andere kant. Paardje aan de andere kant en vooruit met de " geit".
Dan, oeps tegenliggers. Wij voorzien problemen op het enkelspoor. Maar nee hoor, het joch blijkt over enorme spieren te beschikken. Hij tilt onze kar van de rails, 2 karretjes passeren en hij sjouwt de boel de rails weer op,hulp niet gewenst en we kunnen verder.
Grot nummer 3 is groter en geciviliseerder. Er staat een verkoopkraampje iemand met een koelbox en koude drankjes en in een bamboe gebouwtje, toiletten met een jutezak als deur.
Het water is felblauw. Hij is groot, diep en visjes knabbelen aan armen, benen , maar voornamelijk aan je voeten als je stilligt . Het is even wennen.
Terug bij het begin staat er alweer een brommertaxi klaar.
Bij het afrekenen met onze kardrijver kijkt hij ons verbaasd aan. Het is 300 Pesos per kar hoor, niet per persoon. Verkeerd begrepen, dank je wel.
Terug in Cuzama hebben we de tijd niet onze meegenomen broodjes op te eten, dat moet in de bus. Het loopt gesmeerd.

Terug in Merida hebben we nog de tijd om een Casa Monteja te bezoeken. Een prachtig ingericht koloniaal huis.
En ' s avonds kijken ze bij de pizzatent verbaasd, omdat we elk een pizza bestellen . Blijken 2 persoons joekels te zijn, maar lèèèèèkker!!