19 november Mexico here we come
Blijf op de hoogte en volg Conny
21 November 2014 | Mexico, Comitán de Domínguez
Het verhaal van de wandeling van 18 november ben ik kwijt.Die van vandaag nog maar een keer geschreven. Ergerlijk als bestanden niet meer willen openen. Maar gelukkig gaat het meestal goed.
Met 3 locale bussen, de zogenaamde kippenbussen rijden we van Panajachel naar La messilla op de grens met Mexico. Het overstappen gaat moeiteloos. We hoeven alleen maar achter onze tassen aan te rennen, die terwijl wij uitstappen al van het dak zijn gehaald en onderweg zijn naar onze aansluitende bus.
Bij elke stop stroomt de bus vol verkopers van snoep, fruit, broodjes kip, frisdrank,noten, kranten,een stichtelijk woord of een duidelijk zichtbare handicap. Voor instappen en achter er weer uit.
Geen eenvoudige opgave, want waar 2 mensen horen te zitten, zitten er 2,5 met de andere helft in het gangpad in evenwicht gehouden door nummer 3 aan de andere kant.
Als we bij de overstap in Huehuetenango 5 minuten hebben en van de banjos komen zien we de bus met onze tassen op het dak wegrijden. RENNEN
Om de hoek staan we stil en als we een kwartier later echt vertrekken, volgt een klap op de achterkant en wordt een oma meegesleurd en de bus ingeduwd.
De weg is goed, de omgeving mooi ,de muziek leuk. allerlei oude , bekende nummers, maar dan Spaanstalig. Ik hoor zelfs ,,De winter was lang." langskomen. Van wie ook alweer? Trea Dobs?
De 2 km tussen het busstation) en de beambte die de uitreisstempel in ons paspoort zet, ligt vol winkeltjes en marktkraampjes om onze laatste quetzals uit de zak te lokken.
Het stempelhok aan de Mexicaanse kant is alleen voor locals. De rest moet naar een immigratieambtenaar 4 Km. verderop. Aangezien we nog geen pesos hebben,valt een taxi af. We zullen moeten lopen. Halverwege stopt een pickup truck. Opgelucht klimmen we in de achterbak.
Wat ben ik blij met mijn Nederlandse paspoort. Formuliertje invullen en hup je mag het land in.
Bij het geldpinnen loopt het spaak. De verwachtte flappen tap is ver te zoeken en een bank om te wisselen ook.
Een vrouw wil wel wat dollars omwisselen tegen een voor haar zéér gunstig tarief. Dat is de straf voor onze aversie tegen zwarthandelaar. We wisselen genoeg voor een busrit naar Comitan. Verder gaan we vandaag niet komen.
Blijkt het ook nog een leuke plaats te zijn, met ' n gezellig plein om de hoek van ons hotel.
Met 3 locale bussen, de zogenaamde kippenbussen rijden we van Panajachel naar La messilla op de grens met Mexico. Het overstappen gaat moeiteloos. We hoeven alleen maar achter onze tassen aan te rennen, die terwijl wij uitstappen al van het dak zijn gehaald en onderweg zijn naar onze aansluitende bus.
Bij elke stop stroomt de bus vol verkopers van snoep, fruit, broodjes kip, frisdrank,noten, kranten,een stichtelijk woord of een duidelijk zichtbare handicap. Voor instappen en achter er weer uit.
Geen eenvoudige opgave, want waar 2 mensen horen te zitten, zitten er 2,5 met de andere helft in het gangpad in evenwicht gehouden door nummer 3 aan de andere kant.
Als we bij de overstap in Huehuetenango 5 minuten hebben en van de banjos komen zien we de bus met onze tassen op het dak wegrijden. RENNEN
Om de hoek staan we stil en als we een kwartier later echt vertrekken, volgt een klap op de achterkant en wordt een oma meegesleurd en de bus ingeduwd.
De weg is goed, de omgeving mooi ,de muziek leuk. allerlei oude , bekende nummers, maar dan Spaanstalig. Ik hoor zelfs ,,De winter was lang." langskomen. Van wie ook alweer? Trea Dobs?
De 2 km tussen het busstation) en de beambte die de uitreisstempel in ons paspoort zet, ligt vol winkeltjes en marktkraampjes om onze laatste quetzals uit de zak te lokken.
Het stempelhok aan de Mexicaanse kant is alleen voor locals. De rest moet naar een immigratieambtenaar 4 Km. verderop. Aangezien we nog geen pesos hebben,valt een taxi af. We zullen moeten lopen. Halverwege stopt een pickup truck. Opgelucht klimmen we in de achterbak.
Wat ben ik blij met mijn Nederlandse paspoort. Formuliertje invullen en hup je mag het land in.
Bij het geldpinnen loopt het spaak. De verwachtte flappen tap is ver te zoeken en een bank om te wisselen ook.
Een vrouw wil wel wat dollars omwisselen tegen een voor haar zéér gunstig tarief. Dat is de straf voor onze aversie tegen zwarthandelaar. We wisselen genoeg voor een busrit naar Comitan. Verder gaan we vandaag niet komen.
Blijkt het ook nog een leuke plaats te zijn, met ' n gezellig plein om de hoek van ons hotel.
-
21 November 2014 - 15:57
Lia:
Goede middag samen.
Heerlijk weer een stukje te lezen. Je weet toch iedere keer weer spannend te maken, maar het komt steeds weer gord. Geweldig, ga zo door. kus. -
21 November 2014 - 17:44
Phil:
Dat was Willeke, Con. Willeke A.
Trap ik er nu in en was de vraag (!) a- retorisch bedoeld....Of zette je gewoon b- het doel open?
Zo hoor je nog eens wat van overzee.
Groetjes -
22 November 2014 - 00:46
Marijke:
Ja c
Con, Phil heeft gelijk maar Hepie en Hepie hebben het ook gezongen hoor. ;-/
Oh en jullie zijn dus al in Meggieko. Heel veel plezier ook daar weer gewenst dames.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
