8 mei Lafbekken

KOUD,.
Het kost moeite om het dek van ons af te slaan, wat toch zal moeten, daar het ontbijt om 8 uur voor ons klaarstaat.
De lucht ziet er veelbelovend uit. We hebben zin om te beginnen
Met vette letters kondigt de wandelgids voor vandaag een stuk aan dat gevaarlijk is bij slecht weer en angstaanjagend voor hen die soms zenuwachtig worden van hoogtes. Maar er is een alternatief.
We gaan het gewoon doen zeggen we bij vertrek, maar eenmaal bij de afslag hebben we weinig woorden nodig om elkaar te overtuigen toch voor het alternatief te kiezen. We nemen dus de weg, die gelukkig super rustig is, we zien 2 auto's en 2 brommers tijdens de paar uur op het asfalt.
De omgeving is nog steeds geweldig en nu we niet zo op moeten letten waar we onze voeten zetten, kunnen we al wandelend de hele tijd om ons heen kijken. Een enorm voordeel vinden we.
We zien het wandelpad soms onder ons, denken het enge stuk te traceren als we een lange loodrechte wand zien, passeren een dorp met een paar huizen en komen in een iets groter dorp gelukkig de winkelierster tegen. Ze komt met de sleutel en haar 5 jarig zoontje met ons mee om de winkel te openen. We hebben moeite iets van onze gading te vinden tussen het karige aanbod. Een zak hazelnoten, een rolletje koekjes en 2 flesjes drinken zijn het minste dat we kunnen kopen nu zij het hele dorp heeft doorkruist om ons te helpen. Niet dat het erg veel oplevert. We moeten 8 TL afrekenen, oftewel € 2,66
Tijdens het nuttigen van de drankjes komen Thomas en Thijs aanlopen. Twee broers die we sinds gisterenmorgen regelmatig tegenkomen.
Zij hebben het wandelpad genomen en vonden het op enkele stukken knap eng. Twee onverschrokken jongelingen bevestigen het hierbij. Onze keuze was terecht!
Na het winkeltje verlaten we het asfalt en slaan af voor de laatste 3 km naar de archeologische site Sidyma en Sidyma Homes, onze slaapplek voor vandaag.
Via het pad beklimmen we de terassen waar behalve olijfbomen, rots blokken, distels en ander onkruid niets groeit. als we achterom kijken is het uitzicht op de vallei en de bergen prachtig. Voor ons worden we een zuil gewaar, aha daar zul je het hebben, de Lysische /Griekse/Romeinse opgraving.
Inspecteren die handel, maar dat is dan ook al wat het is, een zuil en een muurtje. Dat zal toch niet alles zijn?
Even later treffen we de broers bij een rijtje Lysische sarcofagen. Dat begint er op te lijken.
We komen bij het dorp en 'n vrouwtje wijst ons het slingerende pad naar het pension en als we terugkomen hoopt zij ons langs de verschillende bezienswaardigheden te leiden.
Het hele dorp is vergeven van de oudheden. Een grote sarcofaag dient als stal, getuige het uitgespreide stro. Een Romeinse poort is goed om het kreupelhout op te slaan, onder een paar zuilen met 'n deksteen hebben geiten hun schuilplaats gevonden en voor de bouw van de moskee is een muur van een Grieks gebedshuis gebruikt. Een plaquette in de muur maakt melding van 12 Goden. En naast het huis van de imam doen de resten van een Romeins badhuis dienst als opslagplaats.
Na een heerlijke verse jus bij Brea en Fatma volgen we de rood/gele markeringen die ons rond het dorp langs sarcofagen, restanten van een basiliek, een oorspronkelijk Lysisch weggetje en nog zo het een en ander leiden
Wij zijn blij en daar doet het feit dat we halverwege het rondje onze poncho aan moeten trekken niets aan af.
Het diner dat Fatma voor ons kookt is om je vingers bij af de likken. Als Brea dan ook nog een fles rode wijn ontkurkt en we na dagen zonder internet supersnelle wifi hebben weet ik het zeker. Ik wil hier niet meer weg. Dat we in dikke winterjassen zaten te eten en een hele berg dekens nodig hebben om vannacht warm te blijven maakt me niet uit.
bij het naar bed gaan adviseert Brea ons nog om goed te controleren of er geen schorpioenen in de kamer of tussen het beddegoed zitten.
Dankjewel Brea
en welterusten.