7 maart

Vandaag is de dag van de grote fietstocht Iangs enkele plantages. Hij staat op mijn what2do in Suriname lijstje, maar ik ga niet mee.
Helena en ik gaan dolfijnen spotten in de monding van de Suriname rivier, maar eerst moeten we in Leonsberg zien te komen. Op advies van de hotelreceptioniste, maaien we driftig oo en neer met de rechterarm, de busjes van lijn 4 rijden echter al dan niet met wuivende chauffeur stevig door. Zwaaien we niet goed, wat doen we fout? Niets hoor, de volle busjes zijn vol en de lege w.s. uit de rit. Je moet het maar weten, maar ondertussen is het een beetje laat, wij denken er om 2 uur te moeten zijn. Belt u maar een taxi voor ons. Die is er binnen 5 minuten en brengt ons met gezwinde spoed naar de steiger, voor 20 SRD, ongeveer € 4,50. Dat busje nemen we wel op de terugweg.
Het grote onderhandelen kan beginnen. De prijs begint bij SRD 250. Gaan er misschien ook nog groepjes? Nee, niet op dit tijdstip. Eerst nog even wat te eten en te drinken halen voor aan boord, natuurlijk ook voor Ramon. En om 14.15 uur varen we noordwaarts, voor 250 SRD. Een toertje zou duurder zijn.
Een rijtje vissersbootjes zorgt voor een hoop commotie in de vogelwereld. Meeuwen, zilverreigers en een enkele pelikaan proberen een garnaaltje mee te pikken. Ramon stuurt er opaan. Geen geluk deze keer, maar al bij het volgende groepje garnalenvissers horen we Ramon roepen en ja hoor, daar zijn ze, en beetje ver, maar goed zichtbaar als ze met hun grijze lijven uit het bruine water opduiken. Ineens zien we er een heleboel, met 1, 2 of 3 tegelijk, zien we ze met regelmaat rechts, links, voor en achter ons opduiken. ze blijven een beetje op afstand, maar het is spannend. en geweldig.
Veel te snel naar onze zin wil Ramon ons Rode Ibissen laten zien, want de dolfijnen zijn volgens hem naar zee. Hallo we zijn hier voor de dolfijnen, nog maar even kijken en Helena begint op het water te slaan en in haar handen te klappen en verdraaid daar zijn ze weer en een stuk dichterbij nu. Ineens duiken er een paar pal voor de boeg hoog op en je ziet ze naar ons kijken, echt waar. Het is geweldig, deze dag kan niet meer stuk.

Op de terugweg laten we ons aan de overkant afzetten, bij fort Nieuw Amsterdam. De rekening is betaald, maar voor het hier afzetten en later weer ophalen wil hij 80 vangen. Beetje duur, maar wat jij wil, we bellen als het zover is.
Een heerlijk rustige en groene plek met een geschiedenis. We hebben een uurtje om de gebouwen, exposities en in alle richtingen rondgestrooide kanonnen te bekijken. Bewonderen de krabbenvangst van een jongeman. Hij wil ons een flink exemplaar laten zien, steekt zijn mes tussen een schaar die onmiddellijk dichtklapt. Maar als hij de krab omhoog wil tillen, wordt die door zijn maten vastgegrepen en teruggetrokken in de emmer. De emmer staat zowat te schudden. En eindigen weer bij de steiger waar we zo begonnen. Nu even Ramon bellen, maar er ligt al een bootje, even kijken of we mee kunnen laten liften.
Ja hoor en verrassing, ze varen helemaal naar het centrum. Een toertje van de KLM crew om de dag in Paramibo goed te benutten. Het is gezellig en ze doen waar ze goed in zijn, dus binnen no time zitten we met een biertje in de handen.
Helena is zo fatsoenlijk om Ramon af te bellen, maar die vindt dat hij nog 40 SRD van ons krijgt. Wij vinden het onzin, maar is goed man, we komen Het morgen wel brengen.
Daar vertrouwd hij toch niet op, want vlak voor we aanleggen worden we geënterd, Hij heeft een vriendje gebeld om het te komen innen.
Ik haast me naar het hotel voor het afscheids dineetje, eerst even kijken welk restaurant ze hebben besproken. Een half uur na de groep loop ik de Koreaan binnen, net op tijd voor de speeches. Helena bedankt voor de eer, ze heeft een hekel aan groepsdiners. Ik ook, maar zo'n laatste avond moet ik het maar uitzitten en het eten is lekker. Goed uitgekozen.