onderweg naar Rincon

Om 11 uur haal ik de huurauto op bij Avis. Ik heb hun kleinste model gereserveerd, maar ik ben voor dezelfde prijs en "beetje" opgewaardeerd. Er staat een super-de-luxe Chrysler 200 voor me klaar, met 22.500 km op de teller. Wat een bak, ik kan niet eens over de motorkap kijken, maar met een druk op de knop is dat te verhelpen en zoeft mijn stoel rustig in elke richting die ik wil. Omhoog in dit geval.
Comfortabel is het wel, maar ik voel me een beetje aso alleen in die grote auto.Zal wel wennen en dat het een automaat is ook, hoewel mijn linkerbeen wat moeite heeft met werkeloos rondlummelen.
San Juan uitrijden gaat soepeltjes. Overal lees ik dat de weg zoeken in Puerto Rico zo lastig is, omdat de plaatsnamen vaak niet worden aangegeven. Men werkt hier met wegnummers Die zal ik dus vóór elke rit op een briefje aan m'n dashboard moeten plakken, want kaartlezen is lastig als je rijdt.
De tolweg brengt wat verwarring in mijn hoofd, ojé, de rechterbaan is voor mensen die gepast betalen en de rest rijdt door. Ik rijd door en kom die poortjes nog een paar keer tegen. Er wordt een foto gemaakt en dan krijg ik groen licht, zie ik bij de tweede . Zal dus wel goed zijn.
Eén keer kom ik in de betaalrij terecht en doneer een dollar. Later zie ik op mijn voorruit een vignet zitten met hetzelfde logo als boven de weg.
Rekening rijden is hier dus wel ingevoerd.
Het is druk op de weg. Men wisselt hier niet van baan, al staan er wel borden dat langzaam verkeer op de rechterbaan moet rijden. Maar dat staat in het Spaans, dus misschien kunnen ze het allemaal niet lezen.
Als je wilt inhalen ga je er gewoon rechts langs, al is dat eerst wel even doorbijten.

Eerste onderbreking zijn de grotten van de Rio Camuy. Lopen? vergeet het maar, met een man of 40 in een wagentje rijden we naar beneden, waar we uitstappen om lopend de Clara grot in te gaan.
Grote zalen, met een gat aan beide kanten, niet helemaal donker dus, meer een twilight zone. Later gaan we via een labyrint het donker in, tenminste als er geen lampen zouden branden. de belangrijkste formatie die we hier zien is de heks. Stalagmieten en stalactieten zoals in bijna elke grot, hoewel het zich hier hoofdzakelijk aan de kanten afspeelt. Het hele stelsel is nog lang niet ontdekt.

Volgende stop; het observatorium van Arrecibe, met de grootste radiotelescoop ter wereld. indrukwekkend zoveel technologie in het tropisch regenwoud en ik zieJames Bond hier nog rollebolllend met zijn vijandover de suspension bridge en de antennegaan, waarna hij uiteindelijk in de grote schotel valt. Wat een afstand en allemaal gedaan door een stuntman, want Pierce B. blijkt hoogtevrees te hebben.

Terug naar de grote weg, die ineens zo snel niet meer gaat. Om de vijf minuten remt het hele circus af voor een stoplicht. ik begin al te denken dat ik het niet red voor het donker, maar dat gaat nog net goed.

Ik zit in Rincon, waar een 3- daagse surf wedstrijd aan de gang is. Weet ik in ieder geval wat ik morgen ga doen.