Marigot

Rustig aan de dag beginnen, wasje draaien, de boel moet tenslotte schoon mee naar Puerto Rico.Videootje uploaden, en overal op wachten. Het is bijna middag als ik vertrek naar Marigot.
In no time staat er een busje naar Philipsburg voor mijn neus. Da's mooi, maar foute tijd. De brug staat open, dus er staat een lange rij wachtenden voor ons. Gelukkig gaat het ding ook weer dicht, rijden we door en kan ik voor de rotonde uitstappen, de rotonde ronden en overstappen in: hetzelfde busje.
"Hè, je ging toch naar Philipsburg?"
" Ja, maar je had niet gezegd dat je naar Marigot wilde, anders had ik voor de rotonde mijn bestemming al verwisseld."
Je begrijpt een vaste dienstregeling is hier niet.
Marigot heeft verschillende havens, een met motorboten en jachten, eentje voor de veerboten en een binnenhaven voor de zeilboten en jachten.
Die moet ik natuurlijk allemaal even bekijken.
In de zoektocht naar het archeologisch museump, leg ik heel wat kilometers af. Van oost naar west en weer terug. Volgens mijn boekje én de borden langs de weg, ligt het museum bij het office du tourisme.
Nou daar is hij al een jaar of wat weg. Hij is in 2008 verhuist naar de voormalige gevangenis onder aan Fort St. Louis.
Ze zijn sowieso niet erg accuraat met hun gegevens, want in het foldertje over het fort staat dat de brandweer in de voormalige gevangenis zit, en ja die heeft in 2008 dus plaatsgemaakt voor het museum.
Het museum is klein en geeft middels licht verkleurde foto's uitleg over de verschillende groepen die dit eiland hebben bevolkt en hun bezigheden, in Frans en Engels. En natuurlijk wat vitrines met bot- en potfragmenten, schelpen en werktuigen.
De juffrouw bij de kassa heeft me al gewaarschuwd:" Als je het toilet wilt gebruiken, kan dat hoor. Het bordje heb ik op de deur geplakt voor het geval dat hij stuk gaat." Zij wil natuurlijk niet te laat zijn zoals haar bazen.

Van het fort is niet veel over, maar je hebt er een prachtig uitzicht over Marigot, de zee en Simpson Bay. In de verte zie ik zelfs de toren bij de luchthaven liggen.

In het busje terug zit de man naast me zich op te vreten als we in een lange file verzeilt raken, bang dat hij zijn boot naar St. Barths gaat missen. Hij weet toch hoe het er hier voorstaat met de weg op dit tijdstip, beetje vroeger van huis gaan vriend.
Voor de duidelijkheid, er maken weinig blanken gebruik van deze busjes. En iedereen die binnenkomt zegt vriendelijk goedendag.
Keuze voor de zonsondergang vandaag, " Driftwood", waar de vliegtuigen over het strand binnenkomen. Helaas is het keukenbusje dicht op maandag, dus een pizza zit er niet in.