Naar Cam Lo

Gisteren in de regen aangekomen in dit nieuwe guesthouse. Vandaag vertrekken we met een lekker zonnetje uit dit dal, het is wel fris.
De jungle heeft een beetje plaats gemaakt voor kalere hellingen, dorpjes met houten huizen op palen,waaronder stapels hout liggen opgestapeld.
Van deze rivier is het water helder en een beetje blauwachtig. Ziet er toch beter uit dan dat bruine water van gisteren.
2 Jongens klimmen met manden op hun rug de begroeing in, met daarin hun kapmes. Die gaan eten zoeken weet Binh.

We zitten net als gisteren vlak bij de grens met Laos. Verschillende berg dorpen mogen niet worden bezocht zonder speciale pas., want we zitten op een smokkelroute. Ja hoor dat kan de reden niet zijn, een toerist gaat echt geen sigaretten uit Laos smokkelen. Het heeft dus te maken met een opstand 10 jaar geleden, waarbij de berg volken zelfbestuur eisten in het centrale bergland.

Een dorp dat we wel mogen bezoeken is een maand geleden overstroomt geweest. Ze hebben een andere locatie toegewezen gekregen en gaan dus verhuizen.

De jungle is weer in beeld, een dam wordt gerepareerd, is vorige maand tijdens de hevige regenval door de tyfoon doorgebroken. Oerwoud of cultuurgroen het is prachtig. Ik kan met open mond rondrijden, maar daar droogt je tong zo van uit.
Als toerist is het geweldig. Erin wonen en overleven is natuurlijk heel andere koek. Rijk zijn de mensen niet, hoewel sommigen dat wel proberen te worden door in de rivier naar goud te zoeken. Hetgeen illegaal is.

Ik stel voor niet naar Ké Sanh te gaan, maar wat verder door te rijden, omdat de rit morgen anders erg lang is. Binh is er helemaal voor en regelt meteen een hotel in Cam Lo. Maar bij de lunch in Dak Rong lijkt het hem een goed idee om de omweg naar Ke Sanh wel te nemen en daarna door te gaan naar onze bestemming voor vandaag.

"Wat is de reden om Ke Sanh te bezoeken?" " Een slagveld."" En wat zie ik daar dan?""Een vliegtuig en tank, bommen en mijnen van Amerikaanse makelij"" en mag ik geloof ik ook een rondje vuren met een automatisch wapen. Wie wil dat nou vrijwillig horen? Nee Binh, daar ga ik geen 26 km voor omrijden, ik wil die oorlogsbezoekjes tot een minimum beperken, dus het monument waar we morgen langskomen wel, maar dit niet.

Het begint wat te regenen. Om kwart voor 2 komen de eerste karstbergen weer in zicht. Bekend terrein.
Om 1/2 3 zijn we in het hotel en 10 minuten later komt het met bakken uit de hemel. Over mazzel gesproken.

Als enige toerist in Cam Lo mag ik me in een enorme portie aandacht verheugen. We zijn gisteren van de gebruikelijke route afgeraakt, omdat ik naar de Phong Nha Cave wil en zolang mogelijk de Ho Chi Minh Trail wil volgen. Dat dan weer wel.