In de Parijse metro is altijd wat te zien.

Is er iemand die graag zit te eten voor de spiegel? Een bleke man zit op een dwarsbankje, buigt zich voorover en neemt een flinke hap van zijn halve stokbrood met ??. Hij kijkt op en ziet zichzelf de boel vermalen, slikt het door en hapt weer in zijn stokbroodje.
Tegenover hem beweegt een jongeman ritmisch op muziek die alleen hij kan horen.
Een mooi jong meisje schikt, kijkend in het donkere raam haar lange zwarte haren van links naar rechts, door het midden en weer terug. Dit herhaalt zij, tot het bij het uitstappen net zo perfekt zit als toen zij instapte.
Een ander meisje probeert boven het geluid dat het sluiten van de deuren aankondigt uit te komen om iemand aan de andere kant van de lijn iets te vertellen. De toeter houdt op, maar zij vergeet haar volume aan te passen, zodat de mensen in de volgende wagon haar kunnen horen.
2 meisjes maken zich uitgebreid op, maar dat vereist enige finesse, dus gebruiken ze een spiegeltje.
Een bedelaar met alpino, die hoopt dat er iemand geld in het blauwe bekertje gooit waarmee hij langs de bankjes loopt, wordt grotendeels genegeerd. Ook door mij, waarover ik me later schuldig voel, maar daar heeft de man niets aan.
Een meisje klampt zich met angstige blik aan haar vriend vast als het druk wordt in de wagon.
Er wordt veel gelezen in kaart, krant, boek, smartphone en Ipad.
Andere mensen suffen of kijken met een lege blik voor zich uit.
Ik zou me uren in de metro kunnen vermaken, maar stap toch op de beoogde bestemming uit. Boven is het prachtig weer.