laatste dag in Calicut

30 maart woensdag
Dagje shoppen en lezen aan het strand. Ik laat me door een motoriksja naar de Big Basaar rijden.
Goede naam, want er wordt big bussiness gedaan. Oftewel, ze grossieren allemaal in thee, rijst, kruiden en specerijen, papier en wie je er naar vraagt, is tevreden over de zaken . Net als eerder in Agra, maar nu in een brede straat die vol staat met vrachtwagens. Hier heb ik niet zoveel zin in, hoewel de mensen op dezelfde leuke manier reageren als je bij ze komt kijken, ga ik nu liever naar de kleinere winkeltjes om te shoppen.
Ik heb een missie: een Indiaas pakje/jurkje voor de dochter die Jolene gaat krijgen. Ik heb alles bij elkaar zo’n 30 of 40 pakjes laten uitpakken en het ging van kwaad tot erger qua kantjes en glitters. Jolene, maar je geen zorgen, het is mislukt
Nog even een kerk en een park bezoeken en terug naar het hotel voor een siësta. Dat kan nog even voor ik om 3 uur moet uitchecken.
Dan nog even met een verkoelend windje lezen aan het strand en voor de zon onder gaat nog een rondje, maar niet te dicht bij zee. De gebruikelijke vragen, maar nu o.a. gesteld door een jongedame van wie tussen alle stof alleen de stralende ogen zichtbaar zijn. Grappig dat zij op mij afkomt, waar de meeste vrouwen afstandelijker zijn dan de mannen, of hun kind sturen om de vragen te stellen. Ze vraagt wat ik van Calicut vind en is hoogst verbaasd dat ik het maar zozo vind. Zij vindt het geweldig en dat is maar goed ook, zij moet hier tenslotte wonen.
Dat de 3 wieler motoriksja gevoelig is voor omslaan, heb ik op de valreep ondervonden. Als ik niet razendsnel mijn voet op de grond had gezet, hadden we omgelegen door een noodstop voor een brommer.
De schrik weggedronken met een overheerlijke ijskoffie. Ik weet het gevaarlijk , maar wat was ie lekker. En geen klachten gehad.
De bus naar Bangalore is een uurtje te laat en ze willen dat ik mijn rugzak mee naar binnen neem. Ja hoor, dan ligt mijn toch al smalle bedje vol. Moet ik dan maar op de grond gaan liggen? Die tas gaat in het bagageruim!!!
Als ik nog eens naar India ga, moet ik onthouden dat de nachtreizen met de trein moeten en de dagreizen goed met de bus kunnen. Wat een ramp. Me vastklemmend aan de metalen stang hoop ik met al het geschud en gedraai niet uit dat smalle bovenbedje te vallen. Het wegdek is slecht en in de bebouwde kom, dat is heel vaak zijn er waardeloze drempels. Die voel je, hoe voorzichtig ze er ook overheen gaan. Om ½ 4 houdt de chauffeur met collega’s een pauze . Waarvan er één een discobeat heeft aanstaan. Dat zal je chauffeur zijn. Wij hebben er gelukkig maar een ½ uurtje last van. Je snapt niet hoe het kan, maar toch een beetje geslapen .
In Bangalore neemt Babu( motoriksjarijder) mijn rugzak mee naar zijn voertuig en laat ik me naar een hotel brengen. Prima en betaalbaar hotel, waar ik ondanks het vroege (7) uur, in mijn kamer kan om te douchen. Mijn enige wens was een halte van de airport shuttle dichtbij en dat blijkt dan weer niet te kloppen, maar is niet onoverkomelijk.
Groetjes.