Panaji in Goa

16 maart woensdag
Vannacht mocht ik het eens in de lengte richting proberen, op een bovenbed. Ooit in Thailand beviel me dat geweldig, maar dit is wel een hééééél smal bedje. Erop klimmen ging nog wel, maar hoe kom ik naar beneden als voor alle mogelijke steunpunten gordijnen hangen? Gelukkig hoefde ik er ’s nachts niet uit en ’s morgens heb ik me hangend aan een ketting als een slingeraap naar beneden gestort. En kijk nou, mijn vrienden de kakkerlakjes zijn er ook weer.
Op het net zo smalle onderbed hebben 2 mannen geslapen. Eentje had geen gereserveerde plek. Dus of hij überhaupt daar in de tweede klas thuishoorde weet ik niet. Er zit een internationale groep mensen die via internet een groepsreis van 2 weken hebben geboekt. De Australiërs hebben hun reis kennelijk rondom het cricket geregeld. Ja Gerrie de TV heeft hier deze maand maar 1 zender, hoewel het in het noorden meer lijkt te spelen dan hier in het zuiden.
Als ik wakker en gepoetst voor het raam zit van half doorzichtig plastic, zie ik de jungle langs komen. Dat is een aangename verandering. Ik gebruik de laatste uurtjes om me in te lezen op Mangoan en omgeving en besluit niet tot het eindpunt mee te rijden maar daarvoor in Karamali uit te stappen en een taxi naar Panaji te nemen. Slaapplaatsje uitgezocht en hopen dat er een kamer vrij is. Ik deel een taxi met een Brits stel dat doorrijd naar de kust, maar toch langs Panaji komen. Een prachtig systeem hier. Prepaid taxi’s. Bij een loket staat wat de taxirit naar een bepaalde plaats kost, zo kom je dus niet voor verrassingen te staan, ook bij via ritjes ligt de prijs vast.
Van het guest house dat ik heb uitgezocht word ik helemaal blij. Precies wat ik nodig heb. Prima kamer met badkamer, aardige mensen, een terras op het dak waar je zo nu en dan een praatje maakt met andere reizigers, en dan ook nog wifi, om de boel weer een beetje bij te werken op tijdstippen dat het toch te heet is om iets anders te doen. Zo kon ik dus de 2 videootjes plaatsen van de verschillende avondrituelen in Goa en Varanasi.
Om te beginnen maar eens op zoek naar een toerist info voor een plattegrond , die kan ik bij de lunch mooi bekijken. In het restaurant waar ze me waarschuwen dat lunchtijd over 20 minuten afgelopen is weten ze duidelijk waar ze over praten. Ik denk nog, kom op zeg het is om de hoek, dat kan geen 5 minuten duren. Jaja……………….
Op mijn vraag om een plattegrond, staat een ietwat zwaarlijvig man op van een bank, loopt naar het bureau, trekt hier en daar een folder uit een la, zegt dat ik moet gaan zitten, vertrekt naar een kantoor, komt terug en gaat weer op de bank zitten praten met de man die hij even had achter gelaten. Daar zit ik dan, met van alles en nog wat over Goa, maar geen plattegrond. Ik kijk eens in het rond waar de hulp vandaan moet komen. Een vrouw komt uit het kantoor, maar aan mijn hulpeloze blik heeft zij geen boodschap. Ze loopt de trap op. Ik draai me nog eens om naar de man. Ja heus, er komt zo iemand, maar kennelijk vertrouwde hij zijn eigen belofte ook niet en loopt nog maar eens naar het kantoortje. En ja hoor er komt iemand, die uit een la uit datzelfde buro een stuk papier haalt met wat schimmige resten tekst en kleur. DE PLATTEGROND. Maar meneer, daar heb ik een microscoop bij nodig. Hij haalt zijn schouders op en ik ben nog net op tijd om de lunch te bestellen.
Op het terras wat zitten praten met 3 jongeren uit Duitsland die hun vertrek een dagje hebben uitgesteld in verband met darm problemen, bij 2 komt teveel en bij 1 te weinig, allebei niet fijn.
Als het wat is afgekoeld maak ik een rondje door de hoofdstad van Goa. Een stad met een dorps karakter. De katholieke kerk, de moskee en de hindu tempel staan allemaal in dezelfde straat.
Bij de tempel hoort een school die net uitgaat. Kennelijk zijn het 2 scholen. Ik zie kinderen met rode en kinderen met blauwe kleren. Een moeder kan mij het verschil uitleggen. De kinderen met de rode kleren zitten op een school waar ze al vanaf 5 jaar Engels krijgen. De kinderen in het blauw pas veel leter.
Ik vind weer een zaakje met een heerlijke capuccino
Ik eindig bij het water, waar de discoboten af en aanglijden en elkaar de loef afsteken, wie is de luidste Vleer honden vliegen in de schemering naar een groepje bomen.
Ik val in slaap en zie steeds rare stukjes tekst verscijinen Gauw plaatsen maar, voor het weg is. Ik hoop dat jullie er wel wakker bij kunnen blijven.
Groetjes