laatste dag in Mumbai

15 maart dinsdag

Om te beginnen maar eens genieten van het ontbijt dat bij de € 48, - is inbegrepen. Telefoontje naar de roomservice en wachten op de klop op de deur voor het blad met koffie en 2 al gesmeerde witte boterhammen zonder korst, met boter en jam. Wat nu, vandaag zit er zelfs geen jam op. Een broodje met tevredenheid heette dat vroeger, hoewel ik me niet kan herinneren dat ik het daar ooit eerder mee heb moeten doen.
Wow ben ik even snel, dacht om 9 uur het hotel te verlaten, maar zit na het uitchecken en een korte busrit om 08.45 op de eerste, nog rustige boot naar Elephanta. Ik heb de lachers op mijn hand als ik een beetje aan het spelen ben met de zelfontspanner(van mijn camera). Maar men is het er over eens, het resultaat mag er zijn. Dat betekent wel dat ik vandaag diverse camera’s in handen krijg.
De afvaart is bij de Gateway to India, ooit gebouwd voor de ontvangst van Koning George v en Queen Mary . Erachter staan de oude(links) en nieuwe het Taj Mahal hotel.
Een poort zoals in Delhi.
Er hangt een enorme smog wolk boven Mumbai en de baai, zelfs tot aan Elephanta eiland.
Er liggen grote cruise-, oude vracht- en containerschepen in de baai voor anker. Er zijn door de smog slecht te onderscheiden eilandjes. Er ligt een kilometerslange weg op de zee lijkt wel van een eilandje naar een schip. Er rijdt zelfs een auto over, raar gezicht.
Na iets meer dan een uur meren we af, lopen of nemen het toeristen treintje voor de 5 minuten naar de trap die naar de grotten voert. Die 120 treden hoef je overigens ook niet zelf te lopen als je dat niet kunt of wilt. Daarvoor is de draagstoel uitgevonden, die nu nog worden bezeten door de vermoedelijke dragers.
Eerst moeten we 5 rs. tax betalen om het eiland te mogen betreden. De beambte beunt er nog wat bij met een boekje over de grotten. Twee keer zo duur als elders, dus ik ben blij dat dat een scam is waar ik niet in ben getrapt.
Door het karige ontbijt ben ik bang straks hongerig te worden( erg he in een land, waar mensen echt honger hebben) en koop een rolletje zoute koekjes. Foto’s gezien? Dan weet je wie daar het genot van heeft gehad.
In de belangrijkste giga grote grot, zijn diverse verhalen uit het leven van Shiva te zien. De grot is zo’n 5 meter hoog, dus de grafeer werkjes ook. Het boekje geeft een goede uitleg van wat er te zien is in de voorstellingen. Soms is het even zoeken, maar uiteindelijk vind je wat er bedoelt wordt.
De overige grotten nog even langs, maar daar zijn geen voorstellingen te zien., snel klaar en kijken hoe laat het is. Heb ik nog tijd voor een lunch voor de boot gaat? Tas open om mijn telefoon te pakken=mijn klok en daar doet die akelige aap één effectieve greep in mijn tas en gooit de koekjes eruit.( Nog blij dat het mijn knip niet is). Wat denk je? Laat ie ook nog grommend zijn tanden zien, nou dat kan ik ook. En dát trok geloof ik het meeste bekijks.
Eenmaal terug in Mumbai met taxi en trein naar Mahalaxmi station, voor een blik op Dhobi Ghat, de wasserij van de stad. Er hangen kilometers wasgoed te drogen. Een indrukwekkend gezicht, hoe die mannen met alle kracht het vuil uit de was slaan. De slijtage moet enorm zijn. Fijne was!?! daar kunnen we geen rekening mee houden. Van de rijen betonnen bakken zijn er vele leeg. Misschien nog iets te vroeg op de dag?
Als ik op de terugweg bij Grand Road uit de trein stap om naar het Ghandi museum te gaan, kom ik in de lekkerst ruikende straat van Mumbai terecht, vol fruit- en groenten stalletjes. Daar moet ik iets van kopen, tomaten en baby komkommertjes.
Het museum dat is gevestigd in het huis waar Ghandi verbleef als hij in Bombay was hangt vol foto’s van hem met hoogwaardigheids bekleders en tijdens belangrijke gebeurtenissen e.d. Een verdieping hoger staat zijn hele leven uitgestald in kijkdozen en er is de kamer waar hij verbleef, met matras, lessenaar, spinnewielen, een setje horen, zien en zwijgen aapjes. De weinige materiële dingen die belangrijk voor hem waren.
Op de een of andere manier heb ik altijd gedacht dat hij nog leefde toen ik klein was, maar hij is in 1948 al doodgeschoten door een of andere gek. Zo zie je maar, als beelden vaak genoeg worden herhaald, krijg je het idee dat je het hebt meegemaakt.
Ik sluit de dag af op de rand van de boulevard aan zee, samen met vele anderen wacht ik op mijn laatste zonsondergang boven de baai van Mumbai.
In de verte zie ik Chowpatty beach liggen, was dat pas twee dagen geleden ? How time flies. De zon loopt vast in de smoglaag.
Een diner bij mijn favoriete vega restaurant, een geweldige cappuccino bij Café Coffee Day, dat ik gisteren heb ontdekt, mijn rugzak gaan ophalen en ik kan me opmaken voor de nachtelijke treinreis naar Madgaon Goa, in een coupé met vele toeristen.
Groetjes.