nog een dagje Agra
Door: connyopreis
Blijf op de hoogte en volg Conny
08 Maart 2011 | India, New Delhi
Zondag 6 maart
Heel rustig aan de dag begonnen, alle elektronica opladen, inpakken, uitchecken en naar de Jama mashid, waar de caretaker me in vliegende vaart doorheen jaagt, binnenplaats, vijver met vissen en heilig water, waar de gelovigen zich kunnen wassen voor het gebed. De boog die de richting van Mekka aangeeft, afslag naar het deel waar de vrouwen bidden en einde tour,” mag ik een donatie voor de moskee ontvangen? Dank u wel en een kleinigheidje voor mijzelf?”
Op weg naar de Kinari basaar, wordt chapati gebakken en mensen staan om een plank te eten. Ziet er goed uit, dus even later sta ik ertussen met een in olie gebakken pannekoek, met kikkererwtensausje en pickels. Smaakt prima voor die 10 roepies ( € 0,16).
En weer verder naar de basaar, hoewel het lastig is te bepalen waar die begint, vanaf de moskee wordt handel gedreven aan kraampjes en in winkeltjes. Tot je er bent.
Zie het voor je als een stel longen, met brede straten beginnend , naar steeds kleinere vertakkingen maar dan zonder zuurstof.
De grootste straten zijn zo’n 2 auto’s breed, tussendoor kronkelt de rest van het verkeer, dat is althans het plan, in werkelijkheid staat iedereen op zijn plaats grote rookwolken uit te blazen. De uitbaters aan deze straten hebben het slecht. Iedereen hoest en kucht, met af en toe een flinke rochel. In China is het verboden, maar hier kunnen ze er wat van.
De zijstraatjes zijn 1 auto breed en ook daar vind je alles wat bewegen kan. Heeft een afslaande auto nou de pech dat er net een auto uit dat straatje komt, moet het hele stilstaande circus achteruit.
Soms lijken deze straatjes overdekt, maar dat is slechts de bedrading die in dikke trossen kriskras over de straat hangt. Ertussendoor zie je soms een mooi hekwerk of een sierlijke erker. De huizen boven de winkeltjes worden bewoont of gebruikt voor opslag.
Ik had het geluk zo’n binnenplaats in te worden gelokt. Met een tikje op mijn kont wees een man me naar binnen. Maar met wat Agnes mijn dodelijke blik noemt was voor de man duidelijk dat dit ongewenst gedrag was. Hij droop af, maar ik was binnen en afgaande op het geluid was de actie boven. Een hele familie was op de galerij in grote potten en pannen eten aan het prepareren. Dat werd een fot en video feestje . Pa vulde op gevoel deegballetjes, want hij bleef in de camera kijken. Vooral de kinderen konden er zoals gebruikelijk geen genoeg van krijgen.
Dan kun je afslaan naar steegjes met de breedte van een handkar. Wel of niet overdekt, hier zitten de groothandelaren in meestal supersmalle winkeltjes per straat ingericht, dus ze verkopen allemaal papier, of specerijen of ijzerwaren of zilver. Doen veel administratie , kletsen of liggen Bollywood films te kijken.
En dan heb je de smalle gangetjes tussen de zaakjes waar het echte werk wordt gedaan.
En daartussen kunnen als je goed kijkt ook nog mensen en koeien wonen.
Na een paar uur vind ik het genoeg en ga op pad naar het Rode fort. Dit is naast een kazerne, vooral een verzameling paleizen. Hier heeft Sjah Jahan de laatste 8 jaar van zijn leven gevangen gezeten. Met een prachtig uitzicht op de door hem gebouwde Taj Mahal. Zijn jongste zoon Auzegheb vond dat het tijd werd dat hij de troon overnam. Daarvoor moest hij nog wel zijn oudere broers vermoorden en zijn vader gevangen zetten, maar dat was geen probleem.
Na het eten ga ik nogmaals naar het fort voor de licht en geluidshow, die een beetje tegenvalt. Ik kan het niet helemaal wakker houden. Hierna zet Sharma me na een roerend afscheid af bij het station, wacht ik op de trein en rijdt hij naar Dehli.
Ik loop een beetje achter. Het zijn maar 2 dagen, maar er is nog veel te schrijven
Vandaag 8 maart had ik een geweldige dag, maar dat horen jullie later. Nu ga ik eten en naar het station.
Heel rustig aan de dag begonnen, alle elektronica opladen, inpakken, uitchecken en naar de Jama mashid, waar de caretaker me in vliegende vaart doorheen jaagt, binnenplaats, vijver met vissen en heilig water, waar de gelovigen zich kunnen wassen voor het gebed. De boog die de richting van Mekka aangeeft, afslag naar het deel waar de vrouwen bidden en einde tour,” mag ik een donatie voor de moskee ontvangen? Dank u wel en een kleinigheidje voor mijzelf?”
Op weg naar de Kinari basaar, wordt chapati gebakken en mensen staan om een plank te eten. Ziet er goed uit, dus even later sta ik ertussen met een in olie gebakken pannekoek, met kikkererwtensausje en pickels. Smaakt prima voor die 10 roepies ( € 0,16).
En weer verder naar de basaar, hoewel het lastig is te bepalen waar die begint, vanaf de moskee wordt handel gedreven aan kraampjes en in winkeltjes. Tot je er bent.
Zie het voor je als een stel longen, met brede straten beginnend , naar steeds kleinere vertakkingen maar dan zonder zuurstof.
De grootste straten zijn zo’n 2 auto’s breed, tussendoor kronkelt de rest van het verkeer, dat is althans het plan, in werkelijkheid staat iedereen op zijn plaats grote rookwolken uit te blazen. De uitbaters aan deze straten hebben het slecht. Iedereen hoest en kucht, met af en toe een flinke rochel. In China is het verboden, maar hier kunnen ze er wat van.
De zijstraatjes zijn 1 auto breed en ook daar vind je alles wat bewegen kan. Heeft een afslaande auto nou de pech dat er net een auto uit dat straatje komt, moet het hele stilstaande circus achteruit.
Soms lijken deze straatjes overdekt, maar dat is slechts de bedrading die in dikke trossen kriskras over de straat hangt. Ertussendoor zie je soms een mooi hekwerk of een sierlijke erker. De huizen boven de winkeltjes worden bewoont of gebruikt voor opslag.
Ik had het geluk zo’n binnenplaats in te worden gelokt. Met een tikje op mijn kont wees een man me naar binnen. Maar met wat Agnes mijn dodelijke blik noemt was voor de man duidelijk dat dit ongewenst gedrag was. Hij droop af, maar ik was binnen en afgaande op het geluid was de actie boven. Een hele familie was op de galerij in grote potten en pannen eten aan het prepareren. Dat werd een fot en video feestje . Pa vulde op gevoel deegballetjes, want hij bleef in de camera kijken. Vooral de kinderen konden er zoals gebruikelijk geen genoeg van krijgen.
Dan kun je afslaan naar steegjes met de breedte van een handkar. Wel of niet overdekt, hier zitten de groothandelaren in meestal supersmalle winkeltjes per straat ingericht, dus ze verkopen allemaal papier, of specerijen of ijzerwaren of zilver. Doen veel administratie , kletsen of liggen Bollywood films te kijken.
En dan heb je de smalle gangetjes tussen de zaakjes waar het echte werk wordt gedaan.
En daartussen kunnen als je goed kijkt ook nog mensen en koeien wonen.
Na een paar uur vind ik het genoeg en ga op pad naar het Rode fort. Dit is naast een kazerne, vooral een verzameling paleizen. Hier heeft Sjah Jahan de laatste 8 jaar van zijn leven gevangen gezeten. Met een prachtig uitzicht op de door hem gebouwde Taj Mahal. Zijn jongste zoon Auzegheb vond dat het tijd werd dat hij de troon overnam. Daarvoor moest hij nog wel zijn oudere broers vermoorden en zijn vader gevangen zetten, maar dat was geen probleem.
Na het eten ga ik nogmaals naar het fort voor de licht en geluidshow, die een beetje tegenvalt. Ik kan het niet helemaal wakker houden. Hierna zet Sharma me na een roerend afscheid af bij het station, wacht ik op de trein en rijdt hij naar Dehli.
Ik loop een beetje achter. Het zijn maar 2 dagen, maar er is nog veel te schrijven
Vandaag 8 maart had ik een geweldige dag, maar dat horen jullie later. Nu ga ik eten en naar het station.
-
08 Maart 2011 - 15:20
Conny Verdult:
Leuk al die reacties, dan doe ik extra mijn best om het een beetje leesbaar te houden. Hoewel ik me realiseer dat de verhalen nogal lang zijn, maar er is ook zoveel te zien en doen.
Lin, gisteren en vandaag inderdaad rondgefietst.
Groetjes en bedankt allemaal. -
08 Maart 2011 - 15:43
Nanda:
Al mijn zintuigen worden geprikkeld tijdens het lezen, jammer dat het alleen in mijn hoofd is!!.
-
08 Maart 2011 - 16:01
Simone:
Hoi Conny, Ik maakte me al zorgen om je dacht een email te ontvangen wanneer je wat geschreven had. Nu weer helemaal bij.Wat opvalt is dat er wel heel veel mannen op de foto's staan. Is dit toeval?
Leuk je te volgen, veel plezier hé. Groetjes Simone -
08 Maart 2011 - 20:55
Marijke:
Hoi meid,
Leuke verslagen schrijf je weer. Maar net als Simone dacht ik, waar zijn de vrouwen in het straatbeeld?
Inderdaad zinnenprikkelend, jouw verslagen, de beelden die dat oproept zijn zelfs nog sterker dan de foto,s. Knap hoor.
Groet Marijke -
08 Maart 2011 - 21:01
Marijke:
He zus, ik lees ook altijd even de reacties van je contacten en kom tot de ontdekking dat er van mij na New Dehli geen reactie meer vermeldt staat.
Heb ik toch iets fout gedaan want na al die verslagen op een dag had ik gereageerd maar blijkbaar niet opgeslagen, suffie he? Maar ik lees alles mee, werkt goed zo he met dit blog?
Houdoe, de carnaval zit er voor ons weer op.
-
08 Maart 2011 - 21:06
Gre En Phil:
Hoi Conny, wat een mooie foto's en leesbare verhalen, erg leuk. (gré).
Trots las ik, dat je aan mij dacht in dat verre India, maar om dat zo duidelijk, voor ieder zichtbaar, door teloorgang of verval te illustreren.! (phil)
-
09 Maart 2011 - 01:28
Ammelieke:
wat een verhalen...lang, langer het is niet erg. zo krijg ik een heel goed beeld van wat er over je heen spoelt aan indrukken.
-
09 Maart 2011 - 12:36
Agnes:
Blij dat je blik nog werkt! Ga van de week van schrik en medeleven mijn avondeten meer kruiden.
Hier alles betrekkelijk eentonig. Wel gister even trotse moeder, Merel heeft haar rijbewijs in een keer gehaald.
Groetjes.
-
09 Maart 2011 - 16:19
Lia:
Hallo zus. Je hebt het wel weer geweldig voor elkaar.
Leuk om het allemaal te lezen. -
09 Maart 2011 - 17:42
Ingrid:
hoi conny,ook ik lees met plezier je verhalen en belevenissen,verder vind ik het ook leuk om de familie leden bij de reacties voorbij zien te komen haha -
09 Maart 2011 - 21:06
Gerrie:
......waar blijft verslag vanuit Khadjuraho??? ...niet weg te slaan bij de erotische tempels??? Uit je verslagen klinkt een relaxte toon, geniet lekker, doen wij ook op afstand! groetjes -
10 Maart 2011 - 02:33
Astrid:
He Hallo Conny
Ik heb met smaak je veslagen zitten lezen geweldig Ik heb diep respect voor je mijn hemel werd je niet helemaal gek in die hele kleine drukke straatjes. Geniet nog even van je reis
groet, Astrid -
04 April 2011 - 09:39
Jolene:
Goh wat voel ik me stom dat ik niet direct echt 'meegelezen' heb, nu huppel ik echt vertraagd achter iedereen aan.
Ik krijg op mijn iPad trouwens niet meteen de bijbehorende foto's te zien dus ie ga ik straks pas bekijken (kon in de lijst die van de eerste paar dagen nog niet ontdekken nl.)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
